“Manastır Tarihi” adlı eserin yazarı Mehmet Tevfik Bey çok güzel bir vaka anlatır: Manastır ve civarının fethiyle meşgul olan Timurtaş Paşa’ya Manastırlılar çok şiddetli karşı koymuşlar, şehri teslim etmemişlerdir. Zamanla Osmanlıların bu işten vazgeçmeyeceklerini anlayıp, görünüşte misafirperverliklerini göstermek, gerçekte ise Osmanlı ordusunun “ateşini düşürmek”, merhametli davranmasını sağlamak için, seçtikleri 38 genç ve güzel kızı bir piskoposun eşliğinde Paşa’ya göndermişlerdir. Yanlarında bolca yiyecek ve içecek de götüren kafile akşama yakın Paşa’nın huzuruna varır.
Paşa, getirilen yiyecek ve içecekleri yeniçerilere paylaştırır. Vakit geç olduğundan misafirlerini konaklatmak için bir kısım çadırları boşalttırıp genç kızları yerleştirir ve her çadırın önüne en “emin” askerlerinden nöbetçiler koyar. Ertesi gün, ala şafak vakti, gönderilen miktarın “on misli” yiyecek-içecek ve hediyeler vererek yine “emin” askerlerinin refakatinde gelenleri geri gönderir.
Beklemedikleri, alışmadıkları bu davranış, kızlarına gösterilen bu hürmet, namus ve iffete değer veriş, başta şehrin hükümdarı olmak üzere, herkeste şaşkınlık yaratır, herkesi etkiler. Kızların dönüşünden iki saat sonra Kral, başpiskoposu Paşa’ya gönderir. “Sonsuza kadar aman dileyerek” şehri teslim ederler. Paşa, halka iyi muamele eder. Osmanlı’nın bu davranışı karşısında, aynı gün şehir merkezinden 100 ve civar köylerden 13 olmak üzere toplam 113 kişi “kendiliğinden” müslüman olur.
